چند نکته ضروری درباره ویزیت های قبل از عمل توسط متخصص بیهوشی
ویزیت های قبل از عمل توسط مسئول بیهوشی

مسئول بیهوشی به پاتولوژی بیماران مطلع است، زیرا پاتولوژی مذکور به مواد بیهوشی مرتبط است. شرکت در آمادگی قبل از عمل را می‌تواند منجر به کاهش عوارض حین عمل شود. در شرایطی که بیمار در عصر روز قبل از عمل بستری شود، مسئول بیهوشی معمولاً بیماری را که جهت بیهوشی اختصاص داده شده است، بررسی می‌کند.

به عبارت دیگر ممکن است بیمار قبل از بستری در مرکز آزمایش قبل از عمل در همان روز عمل در بخش جراحی یا در مرکز انتظار قبل از عمل بررسی شود. تمامی بیماران باید قبل از تجویز داروی بیهوشی مورد ارزیابی قرار گیرند.

قضاوت و مهارت در انتخاب داروهای بیهوشی و تجویز آنها مهم است، اما در وهله نخست به دست آوردن اطلاعات از بیمار بسیار ارزشمند است. مسئول بیهوشی بیمار را به منظور به دست آوردن اطلاعات و برقراری رابطه های صمیمی و نزدیک ملاقات می‌کند؛ این رابطه الهام بخش اطمینان به نفس و اعتماد بوده و ترس را میکاهد. آمادگی جهت بیهوشی با این ملاقات شروع می شود.

پیش از ملاقات با بیمار، مسئول بیهوشی پرونده پزشکی گذشته و کنونی بیمار را مرور می‌کند. اگر گزارشات تست های آزمایشگاهی اخیر، یا سایر تست ها در پرونده او نباشد، تمامی تصمیمات و اقدامات جراحی به تعویق می افتد تا زمانی که تمامی اطلاعات ضروری در دسترس باشد.

توجه ویژه برای اعمال جراحی قبلی و هرگونه بیماری و جراحی های عارضه دار به ویژه اعمال متاثر بر ارگان‌های حیاتی معطوف می شود.

مسئول بیهوشی پس از معرفی خود به بیمار موارد زیر را اجرا میکند:

• تاریخچه مرتبط با تجویز داروهای بیهوشی را از طریق سوال درباره تجربه بیهوشی قبلی و آلرژی ها و واکنش های معکوس به داروها و داروهای مصرفی معمول به دست آورید. تسکین دهنده ها، کورتیزون، رزوپین، الکل، آمادگی‌های داروی گیاهی و داروهای ترکیبی به عنوان مثال اثر داروهای بیهوشی، عادات سیگار کشیدن، مشکلات ژنتیکی و متابولیکی، واکنش به تزریق خون قبلی نیز بر انتخاب روش بیهوشی تاثیرگذار هستند.

  به بیماران توصیه می شود که تمامی مکمل های دارویی خود را گزارش کنند. زیرا این مکمل ها می توانند منجر که عوارض وخیمی مانند خونریزی گردند. جامعه متخصصان بیهوشی آمریکا در رابطه با درمان های گیاهی و عوارض بدی که می تواند به وقوع بپیوندد، هشدار داده است.

• شرایط فیزیکی روانی و عاطفی بیمار را به منظور تعیین مناسب ترین داروی بیهوشی و دوز آن ارزیابی کنید.
  – در صورت لزوم جهت به دست آوردن اطلاعات مورد نظر بیمار را معاینه کنید. به ویژه از نظر قلبی_ریوی.
  – محل ورود نیدل را لمس کرده و اگر هدف بی حسی موضعی است، پوست ناحیه مورد نظر را از جهت عفونت مورد مشاهده قرار دهید.
  – شرایط ذهنی و توانایی های شناختی بیمار را به طور عینی مورد بررسی قرار داده و علائم اضطراب را مشاهده کنید.
• وضعیت قبلی بیمار را معاینه کرده و هر گونه علایم دیس پنه یا تنگی نفس را در طول تست تحمل ورزش مورد مشاهده قرار دهید( البته اگر تست اندیکاسیون داشته باشد)
• در رابطه با وضعیت دندان های بیمار سوال کنید. شرح داده شود که در صورت اندیکاسیون برقراری راه هوایی دندان ها ممکن است مورد آسیب واقع شوند.
• شرایط فیزیکی بیمار را جهت مشکلات تکنیکی ممکن حین تجویز ماده بیهوشی مورد ارزیابی قرار دهید از بیمار ممکن است خواسته شود که سر و گردن را در دامنه حرکتی طبیعی تکان دهد. دهان و حلق بیمار ممکن است بررسی شود.

  – گردن کوتاه و چاق ممکن است منجر به مشکلات تنفسی یا دشواری در لوله گذاری شود. گرفتگی گردن یا نخاع گردنی ناپایدار به عنوان مثال ناشی از آرتریت روماتوئید می تواند موجب بروز مشکلاتی در اینتوباسیون به ویژه در افراد سالمند شود.ممکن است لارنگوسکوپ فایبر اپتیک یا اینتوباسیون در حال بیداری ضرورت داشته باشد.

  – ورزشکاران فعال و افراد چاق در مقایسه با بیماران غیر فعال داروی بیهوشی بیشتری را نیاز دارند.

  – وزن دقیق بیمار باید بر حسب کیلوگرم و پوند هر دو واحد برآورد شود، زیرا دوز بسیاری از داروها بر حسب وزن بدن محاسبه می‌شود دوز بیشتر داروها بر حسب mg/kg سنجیده می شود.

• در صورت تایید پزشک، ماده بیهوشی مورد نظر بیمار را شرح داده و بیمار را از انتظارات مرتبط با بیهوشی مطلع سازید. خواسته های بیمار در صورت بیان شده از سوی او مورد حساب قرار می‌گیرد.
• به بیمار در رابطه با مصارف دهانی محدود یا ممنوع شده توضیح دهید و دلایل این محدودیت ها را بیان کنید. دارو درمانی وریدی شرح داده شود.
• در رابطه با مصرف داروهای آرامبخش در زمان قبل از شروع پروسیجر جراحی اطلاع داده شود. تجویز آنتی بیوتیک ها باید یک ساعت قبل از زدن برش جراحی، انجام شود.
• به بیمار اطمینان خاطر دهید که حین عمل جراحی و بلافاصله پس از عمل مورد ملاحظه و مراقبت قرار خواهند گرفت. همچنین در مورد روش های مانیتورینگ علائم حیاتی بیمار شرح داده شود.
• خطرات بیهوشی را بدون ایجاد استرس نابه‌جا در بیمار بیان نکنید.
• به سوالات بیمار پاسخ داده و ترس های مرتبط با بیهوشی بیمار را کاهش دهید.

پس از این ملاقات، مسئول بیهوشی اقدامات زیر را انجام می دهد:

• تخمین اثر پوزیشن بیمار حین عمل بر فرایندهای فیزیولوژیک بیمار.
• اطلاعات مقدماتی را روی چارت بیهوشی ثبت کنید.
• دستورات پیش از بیهوشی را یادداشت کنید (مانند زمان تجویز داروهای قبل از عمل).
• خلاصه ای از ملاقات بیمار و ترتیب داروهای بیهوشی پیشنهادی را روی برگه سیر پیشرفت بیماری پزشک بنویسید. این شرح مختصر از نظر پزشکی حائز اهمیت است؛ در شرایطی که حادثه ای متعاقب آن به وقوع بپیوندد و همچنین جهت مجوز رسمی نظارتی مانند ایالت یا کمیسیون مشترک ضروری است.
• طبقه بندی جهت شرایط فیزیکی بیمار به منظور بیهوشی به او اختصاص دهید؛ این طبقه‌بندی برگرفته از جامعه متخصصان بیهوشی آمریکا(ASA) است.

  – کلاس I:
  از نظر تئوری شامل بیماران نسبتاً سالم با فرایندهای پاتولوژیک موضعی. یک اقدام جراحی اورژانس ( با نشانه E ) دلالت بر خطری اضافی دارد. به عنوان مثال فتقی که تحت فشار قرار گرفته شرایط بیمار را به کلاسI-E تغییر می دهد.

  – کلاس II:
  شامل بیماران با بیماریهای سیستمیک ملایم است (مانند دیابت نوع ۲ کنترل شده با داروهای خوراکی یا رژیم غذایی).

  – کلاس III:
  شامل بیمارانی با بیماریهای سیستمیک شدید است که منجر به محدود کردن فعالیت شان شده است، اما به طور کامل منجر به از کار افتادگی آنها نشده است (به عنوان مثال بیماری ریوی انسدادی مزمن یا هایپر تانسیون شدید).

  – کلاس IV:
  در برگیرنده بیمارانی که دارای بیماری های تهدید کننده حیات هستند ( مثلاً بیماری های قلبی عروقی یا کلیوی).

  – کلاس V:
  شامل بیماران در حال احتضار است که انتظار نمی‌رود بیش از ۲۴ ساعت با یا بدون عمل جراحی زنده بماند. آنها تحت عمل جراحی قرار می گیرند تا کوششی جهت نجات زندگی شان باشد. عمل جراحی آنان اقدامی احیا کننده است به عنوان مثال در آمبولی ریوی فراگیر. چنین بیمارانی ممکن است که از عمل جراحی جان سالم به در برند.

  – کلاسVI:
  بیمارانی را در بر می گیرد که مرگ مغزی در آنها اعلام گردیده، ولی ارگان‌های آنها به منظور اهدا خواهد خواهد شد. تهویه مکانیکی و سیستم‌های حمایتی حیات تا زمان خروج ارگان ها برقرار است.

• در رابطه با بیماری که تحت عنوان کلاسIII, IV,V دسته‌بندی شده است با جراح و سایر پزشکان مثل متخصص قلب مشورت کنید. در ارتباط با خطرات بیهوشی، ماهیت عمل جراحی را در نظر بگیرید.

  – در شرایط انتخابی، عمل جراحی به تعویق انداخته می شود تا وقتی بیهوشی کمتر خطرآفرین باشد (مثلاً پس از عفونت تنفسی حاد یا ناتوانی قلبی)

  – در حالات اورژانس، اعمال ایده‌آل می‌توانند تغییر کنند یا به منظور برآورد نیازهای آن موقعیت در نظر گرفته نشوند. مثلا در بیماری که در حال خونریزی است  زمان انتظار جهت شمارش گلبول های قرمز خون وجود ندارد. یک بیمار با چندین تروما و معده پر ممکن است نیاز به گذاشتن لوله بینی معده ای و ساکشن، لوله گذاری داخل تراشه در زمان بیداری یا بیهوشی نخاعی در صورت امکان داشته باشد و ممکن است به رغم مصرف غذا متحمل عمل جراحی شود.

علاوه بر بررسی قبل از عمل بیمار و تجویز داروی بیهوشی و حفظ آن حین عمل، مسئول بیهوشی ممکن است پس از عمل نیز بیمار را ملاقات کند. پرستار، مسئولیت اطلاع‌رسانی بیمار را از هرگونه واکنش ناخواسته به داروهای قبل از عمل یا داروهای بیهوشی به عهده دارد، به گونه ای که بیمار از پیش آگاه بوده و می تواند این واکنش ها را در تجارب آینده اش به پزشکان و مسئول بیهوشی گزارش کند.

منبع: کتاب اصول و فنون عملکرد فرد سیار و اسکراب/لیلا ساداتی،احسان گلچینی