آماده كردن داروهای تزريقـی

در این نوشته قصد داریم روش های آماده سازی  انواع داروهای تزریقی را به صورت اصولی و استاندارد به شما آموزش دهیم.

۱ ـ آمپول‌ها يا پوكه‌ها:

آمپول‌ها شامل دوزهای انفرادی دارويی به شكل مايع هستند و به اندازه‌های مختلف موجود هستند. حجم آن‌ها از ۱ سی‌سی تا ۱۰ سی‌سی و يا بيشتر را شامل می شوند يك آمپول معمولاً از يك شيشه شفاف كه به يك قسمت تنگ بنام گردن محدودشده و برای كشيدن مايع آمپول اين قسمت بايد جدا شود.

خط رنگی كه اطراف گردن آمپول است محلی است كه بدون استفاده از تيغ اره و به‌آسانی شكسته می‌شود.

درصورتی‌که آمپول خط رنگی نداشته باشد پرستار بايد از تيغ اره استفاده كند، در هنگام كشيدن مايع آمپول پرستار بايد دقت لازم را رعايت تكنيك آسپتيك بكند و دقت نمايد كه نوك سوزن با سطح خارجی آمپول تماس پيدا نكند. كشيدن مايع به داخل سرنگ به‌آسانی صورت می گيرد.

۲ ـ ويال‌ها:

ويال‌ها ظرف‌های شيشه‌ای يك دوزی يا چند دوزی هستند. يك درپوش لاستيكی در قسمت بالا دارند. اين قسمت پلاستيكی قبل از مصرف بر ميله يك روپوش فلزی پوشيده شده است ويال‌ها ممكن است شكل جامد يا مايع دارو را داشته باشند.

داروهايی كه در صورت محلول ماندن خواص خود را از دست می دهند به‌صورت پودر ويال قرار می گيرند. اتیکت‌های ويال‌ها نوع حلال و مقدار آن را مشخص می كنند.

نرمال سالين و آب مقطر استريل حلال‌هایی هستند كه به‌طورمعمول در حل كردن ويال‌ها استفاده می شوند. برخلاف آمپول‌ها كه به‌آسانی در سرنگ كشيده می شوند.

ویال‌ها دارای سيستم بوده كه برای بهتر كشيدن مايع درون آن بايد اول مقداری هوا به داخل آن با سرنگ وارد نمود. عدم وارد نمودن هوا به داخل ويال به علت خلاء موجود بيرون كشيدن دارو را مشكل می كند.

برای آماده كردن داروهايی كه به‌صورت پودر هستند پرستار حلال موردنظر و مقدار آن را برحسب برچسب ويال تهیه‌کرده و به داخل آن تزريق می كنند.

بعضی از پودرها به‌آسانی در حلال، حل میشوند ولی گاهی لازم است كه برای بهتر حل شدن آن، سوزن را بيرون كشيده و آن را کاملاً مخلوط كرد.

عموماً تكان دادن و چرخش ويال در حل كردن دارو مؤثر است. بعد از تهيه ویال‌ها چند دوزی پرستار برچسبی تهیه‌کرده كه زمان تهيه و غلظت آن را در هر میلی‌لیتر روی آن مشخص می كنند. ویال‌های چند دوزی معمولاً احتياج به نگهداری در يخچال دارند.

انجام تزريقـات:

هر راه تزريقی، بسته به نوع بافتی كه تزريق در آن صورت می گيرد به‌طور خاصی انجام می‌شود ویژگی‌های بافت‌ها ميزان جذب داروها و شروع اثر آن‌ها را تحت تأثير قرار می دهد و قبل از تزريق يك دارو، پرستار بايد حجم دارو، خواص دارو (برای مثال مواد محرك، غلظت) و موقعيت آناتوميكی محل تزريق را بداند (مثلاً وضعيت عروق و اعصاب بزرگ)

عدم توانايی يك پرستار در انجام تزريقات به نحو احسن، میتواند نتايج معكوس داشته باشد. انتخاب نامناسب محل تزريق ممکن است باعث صدمه يا استخوانی در آن ناحيه شود اگر پرستار قبل از تزريق مايع داخل عضله را آسپيره نكند امكان دارد كه سوزن به‌طور تصادفی در شريان يا وريد قرار گيرد و ايجاد اشكال نمايد.

تزريق حجم زيادی از يك محلول باعث درد شديد ناحيه شده و بعضی از بيماران مزمن ممكن است روزانه‌ چند تزريق داشته باشند.