انواع تزریق

از دورانی که روش تزریق دارو به روشهای درمانی اضافه شد، علم پزشکی با انواع آن و چالشهای آن مواجه بوده و هست و گروههای زیادی از محققان و دانشمندان بر روی کیفیت تزریق و محل مناسب آن و اینکه چه روشهایی را برای تزریق بهتر می توان ابداع کرد ، متمرکز شده اند و در حال تحقیق و توسعه این روش درمانی در پزشکی هستند.

روشهای شایع و انواع تزریق :

• تزریق عضلانی
• تزریق وریدی
• تزریق جلدی
• تزریق زیرجلدی
• تزریق استخوانی
• تزریق داخل نخاعی
• تزریق  داخل مفصلی
• تزریق داخل توده ای

از روشهای بالا 4 مورد اول عمومیت بیشتری دارد تا موارد دیگر که خیلی مختصر در این مقاله در مورد آن شرح می دهیم و در مقالات بعدی آنها را به طور مفصل مورد بحث قرار می دهیم.

در تزریق عضلانی بایستی فرد تزریق کننده مناسب ترین و ضخیم ترین عضله را انتخاب نماید تا مواد دارویی در بین فیبرهای عضلانی تخلیه شوند که توسط شبکه عروقی به کل بدن یا ناحیه مورد هدف دارو رسانده و تاثیر خود را بگذارند.

هر چه عضله انتخابی از تراکم بیشتر عضلانی برخوردار باشد دارو سریع تر به شبکه عروقی وارد شده و در بدن انتشار می یابد.

در تزریق جلدی و زیر جلدی هدف بر این است که انتشار دارو بسیار آرام و پیوسته صورت گیرد و جون شبکه عروقی در ناحیه جلد و زیرجلد از گسترش کمتری برخوردار است این اتفاق به خوبی می افتد و دارو پیوسته و آهسته و در طول مدت بیشتری از سایر تزریق ها به کل بدن انتشار پیدا می کند.

از نکاتی که می توان در مورد تزریق داخل استخوانی نام برد تزریق در کودکان است چرا که در کودکان و نوزادان به علت نبود شبکه عروق تکامل یافته کامل ، شبکه عروقی ضعیف بوده و در بعضی از تزریق های مداوم نمی توان از شبکه وریدی این افراد استفاده کرد و این روش نسبت به روش های قبلی مثل جلدی، زیرجلدی و عضلانی سریع الاثر تر می باشد.

هدف اصلی ما در این مطلب تمرکز بر سه نوع تزریق آخر می باشد که تقریبا نوع تخصصی از تزریق ها می باشد.

یکی از روشهای پرکاربرد در بخش اتاق عمل تزریق داخل کانال نخاعی می باشد که جهت بی حسی از ناحیه کمر و یا اصطلاحا اسپاینال هم می گویند.

روش تزریق داخل کانال نخاعی یکی از انواع تزریق های فوق العاده حساس در اتاق عمل محسوب می شود و متخصص باید از تبحر کافی جهت این تزریق استفاده نماید.

تزریق داخل کانال نخاعی به قدری حساس و مهم است که باید در شرایط کاملا استریل و رعایت کامل استریلیزاسیون در فضای اتاق عمل و یا بخش مورد نظر انجام شود و در صورت عدم رعایت این موارد بیمار از عوارض خیلی بدی بعد از تزریق ممکن است مواجه شده و گاهی منجر به مرگ وی شود.

در تزریق داخل مفصلی با هدف تاثیر دارو در ناحیه تزریق مثل مفصل زانو یا آرنج و یا شانه و مفاصل مشابه انجام می شود.

بیشترین داروهایی که در این روش استفاده می شود غضروف سازها و یا کورتون ها هستند که با هدف تاثیر موضعی در ناحیه مفصل مورد استفاده قرار می گیرد.

از دیگر روشهای تزریق که به آن اشاره شد روش تزریق داخل توده ای است که معمولا در توده هایی مثل کیست های سینوویال که در محلهایی اطراف مفاصل انجام می شود و با هدف درمانهای غیر جراحی توده هایی مثل سینویالها مورد استفاده قرار میگیرد.

در این روش تزریق حتما بایستی توسط متخصص انجام شود و ملاحضات تخصصی در لحظه تزریق نیاز است که متخصص آنها را در لحظه تزریق مورد توجه قرار می دهد.