مهم ترین تشخیص های پرستاری سرطان
تشخیص های پرستاری سرطان
براساس یافته های حاصله، تشخیص های پرستاری بیمار مبتلا به سرطان ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- اختلال در تمامیت بافت (غشاء مخاطی دهان، ریزش مو، ضایعات بدخیم پوست) در ارتباط با اثرات درمانی و بیماری
- تغذیه نامتعادل: کمتر از نیازهای بدن در رابطه با بی اشتهایی، سوء جذب و کاشکسی.
- درد یا درد مزمن در رابطه با اثرات بیماری و درمان
- خستگی ناشی از استرس های جسمی و روحی
- اندوه در رابطه با بیماری و تغییر نقش بیمار
- اختلال در تصویر ذهنی از بدن در رابطه با تغییر در ظاهر و نقش بیمار
مشکلات جانبی/ عوارض احتمالی
براساس یافته های حاصله، عوارض احتمال که ممکن است ایجاد شوند عبارتند از:
- عفونت و سپسیس
- خونریزی
- سندرم ورید اجوف فوقانی
- فشار بر طناب نخاعی
- هیپرکلسمی
- ترشح پریکاردی (پریکارد افيوژن)
- انعقاد منتشر داخل عروقی
- سندرم ترشح نامتناسب هورمون ضد ادراری (ADH)
- سندرم لیز تومور
برنامه ریزی و اهداف
اهداف اصلی عبارتند از حفظ تمامیت بافت، حفظ وضعیت تغذیه ای، رفع درد، رفع خستگی، رفع اندوه، بهبود تصویر ذهنی از بدن و فقدان عوارض.
اقدامات پرستاری حفظ تمامیت بافتی
برخی از شایعترین اختلالات عبارتند از واکنشهای جلدی و بافتنی با پرتو درمانی التهاب دهان، ریزش موها و ضایعات متاستاتیک جلدی.
- از پوست به دقت مراقبت کنید تا از تحریک، خشکی و آسیب بیشتر پیشگیری شود با مراقبت کامل با پوست منطقه برخورد کنید. از مالش و استفاده از آب سرد و گرم صابون، پودر، لوسیون و مواد آرایشی پرهیز کنید.
- به بیمار توصیه کنید تا از پوشیدن لباسهای تنگ و حساسیت زا پرهیز کند.
- سطح زخمها و روی نواحی پوسته پوسته مرطوب (دردناک، قرمز، پوست مرطوب) را کاملا استریل نگه دارید (طبق دستور از پانسمان قابل تبخیر و مرطوب و آنتی بیوتیک های موضعی استفاده کنید).
هشدار پرستاری:مراقب باشید در صورت ایجاد تاول، تاولها ترکیده نشود تا خطر انتشار باکتریها کاهش یابد.
کنترل التهاب دهان
- به بیمار توصیه کرده و به او کمک کنید تا بهداشت دهانی را رعایت کند (استفاده از مسواک نرم و عدم استفاده از مسواک زبر).
- از سوابهای دهانی با اپلیکاتورهای اسفنجی شکل برای بافتهای درناک دهانی استفاده کنید، یا دهان را با محلول سالین یا آب معمولی شستشو دهید.
- بیمار را به استفاده از نخ دندان تشویق کنید، مگر اینکه باعث درد شود یا سطح پلاکت های بیمار پایین تر از ۴۰۰۰۰ در میلی متر مکعب باشد.
- از غذاهایی که به بافت دهانی صدمه یا ضربه می زنند پرهیز نماید مانند دهان شویه های حاوی الکل.
- از غذاهایی که جویدن آنها دشوار بوده و یا داغ هستند اجتناب نماید.
- لبهای بیمار را چرب نگه دارید تا از خشکی و ترک خوردگی آنها پیشگیری شود.
- از داروهای ضد التهاب موضعی و مواد بی حس کننده در صورت تجویز استفاده کنید.
- فراورده های پوشاننده و محافظت کننده مخاط دهانی برای تسهیل بهبود زخمها به کار می روند.
- از مسکن های سیستمیک در صورت نیاز استفاده کنید.
- مایعات و غذای کافی را توصیه کنید.
- هیدراتاسیون و تغذیه وریدی را طبق دستور تجویز کنید.
- از آنتی بیوتیکهای ضد قارچ موضعی یا سیستمیک طبق دستور برای درمان عفونتهای موضعی با سیستمیک استفاده کنید.
تدابیری جهت ریزش موها
- اطلاعاتی درباره ریزش مو به بیمار بدهید (از قبیل اینکه معمولا پس از تکمیل درمان موها رشد مجدد دارد، هر چند که رنگ و جنس موی تازه ممکن است تغییر یابد) و به بیمار و خانواده اش کمک کنید تا با عوارض ناراحت کننده درمان مقابله کنند.
- بیش از ریزش مو به بیمار توصیه کنید تا از یک کلاه گیس استفاده کند تا پس از جایگزینی، با موی خود بیمار تطابق داشته باشد. استفاده از روسری یا کلاه زیبا میتواند از شدت ناراحتی بیمار بکاهد.
- بیمار به برنامه های حمایتی نظیر «نگاه خوب،احساس بهتر» که توسط انجمن سرطان آمریکا توصیه شده است، ارجاع دهید.
کنترل ضایعات جلدی بدخیم
- پوست را به دقت بررسی و تمیز کنید تا از باکتریهای سطحی کاسته شود، بوی بد برطرف گردد و از آسیب بیشتر به پوست جلوگیری شود.
- به بیمار و خانواده اش درباره مراقبت از ضایعات جلدی در منزل کمک کنید.
بهبود تغذیه
- با توجه به تغییر حس چشایی و بویایی و کاهش اشتها، غذای مورد نظر بیمار را فراهم کنید.
- توضیح دهید که چگونه غذاهایی با ظاهر و بوی خوشایند آماده کنند و راههای اجتناب از بوهای ناخوشایند را آموزش دهید.
- اعضای خانواده را ترغیب کنید تا غذای کافی را برای بیمار فراهم کنند.
- در انتخاب غذا به میل بیمار و همچنین رفع نیازمندیهای فیزیولوژیک و متابولیک او توجه کنید.
- بیمار را ترغیب کنید تا وعده های غذایی کم حجم و متعدد با مکملهای اضافی بین و وعده ها مصرف کند.
- روشهای رفع درد و بهداشت دهان قبل از غذا پیشنهاد کنید تا غذا را خوشایندتر و سازد.
- در صورت لزوم از سایر روشها استفاده کنید (نظير تغییر الگوی تغذیه، استفاده از رژیم های ساده و برطرف کردن اسهال).
- در صورت بروز سوء جذب از آنزیم ها و ویتامین های جایگزین استفاده کنید. در صورت تجویز پزشک در موارد سوء جذب شدید از TPN( تغذیه کامل تزریقی) استفاده کنید.
- به بیمار و خانواده اش درباره مراقبت از سوزنهای رگ گیری و تجویز TPN آموزش دهید. در صورت لزوم، با مراجعه به منزل به بیمار کمک کنید.
- پیش از اقدام به تغذیه تهاجمی، وضعیت بیمار را کاملا بررسی کرده و درباره انتخابهای پیش روی بیمار و خانواده اش توضیح دهید (روشهای ابتکاری، تغذیه روده ای و يا TPN).
- مراقبتهای پرستاری را جهت پیشگیری از ضربه، عفونت و سایر عوارضی که نیاز های متابولیک را افزایش می دهند، ارائه دهید.
تسکین درد
- از تمامی اعضای گروه معالج در جهت رفع کامل درد بهره بگیرید.
- به بیمار و خانواده او کمک کنید تا نقش فعالی را جهت رفع درد ایفا کنند.
- ترس و درک نادرست بیمار را درباره تجویز مسكت های مخدر برطرف سازید.
کاهش خستگی
- به بیمار و خانواده او کمک کنید تا درک کنند که ضعف و خستگی یکی از نشانه های معمول و گذرای روند سرطان و درمان آن است.
- به بیمار کمک کنید تا علت ضعف را شناسایی کرده و راههای ذخیره انرژی را بکار بندد.
- به بیمار بیاموزید تا با انجام دوره های متناوب کار و استراحت، انرژی خود را برای فعالیتهای روزانه ذخیره کند.
- به تمرین های ورزشی منظم و سبک ترغیب کنید تا از شدت خستگی کاسته شود.
- بیمار را ترغیب کنید تا با انجام فعالیتهای لذت بخش، به زندگی طبیعی خویش بازگردد.
- به خانواده بیمار توصیه کنید تا به او اجازه دهند در فعالیتهایی نظیر نگهداری از بچه، نظافت و پخت و پز شرکت کند. ممکن است لازم شود تا بیمار از تعداد ساعات کار خود در طی هفته بکاهد.
- به بیمار و خانواده وی کمک کنید تا با تغییرات ایجادشده در زندگی و مسئوليتها تطابق یابند.
- عواملی را که در بروز خستگی دخیل هستند شناسایی کرده و روشهای دارویی و غیردارویی را برای تفوق بر آنها اعمال کنید.
- با متخصصین تغذیه برای رساندن انرژی و پروتئین کافی به بیماران مشورت کنید وعده های کوچک و مکرر غذا نیاز کمتری به انرژی جهت هضم خواهند داشت.
- سطح هموگلوبین و هماتوکریت را اندازه گیری کرده و فرآورده های خونی را طبق دستور تجویز کنید.
- تغيير سطح اکسیژن و الكترولیت های خون را کنترل کنید.
- در بیماران معلول، از فیزیوتراپی و وسایل کمکی استفاده کنید.
بهبود تصویر ذهنی از خود و اعتماد به نفس
- هنگام مراقبت از بیماری که دچار تغییر ساختاری در بدن شده، به او روحیه بدهید.
- به بیمار کمک کنید تا برای خود ارزش قائل شود و با اتکا به نفس، در مراقبت از خود و تصمیم گیریها شرکت کند.
- بیمار را در تقبيل وظایف و شرکت در فعالیت هایی که برای وی ارزشمند می باشند یاری دهید.
- بیمار را تشویق کنید تا هرگونه احساس منفی را نسبت به تصویر ذهنی از خود بیان کند.
- به صحبتهای بیمار گوش داده و با بیمار و خانواده وی مشاوره کنید.
- بیمار را به مراکز حمایت کننده ارجاع دهید تا به او برای مواجهه با تغییرات ناشی از سرطان یا درمان آن کمک کنند.
- با یک متخصص امور زیبایی مشورت کنید تا با استفاده از کلاه گیس، روسری، کلاه یا سایر آرایشها در تقویت روحیه بیمار بکوشد.
- به بیمار جهت مواجهه با مشکلات جنسی کمک کنید. او را ترغیب کنید تا با همسر خود به راحتی درباره این مسایل صحبت کند. به منظور پیش برد احساس پذیرش و ارزشمندی در بیمار و همسرش، راههای دیگر ابراز تمایل جنسی را پیشنهاد کنید. در صورت بروز مشکلات فیزیولوژیک، سایکولوژیک یا ارتباطی مرتبط با عملکرد جنسی، بیمار و همسر او را برای مشاوره به روانپزشک ارجاع دهید.
کمک به رفع اندوه
- به تمامی سوالات بیمار پاسخ داده و اطلاعاتی را که پزشک در اختیار وی گذاشته به طور شفاف توضیح دهید.
- پاسخ بیمار و خانواده او را نسبت به تشخیص و برنامه درمانی بررسی کنید و به آنها کمک نمایید تا سؤالات و نگرانی های خود را به طور شفاف بیان کنند.
- حمایتهای لازم را از طریق افراد و مؤسسات (روحانی، مشاوره و دیگر حمایتهای در دسترس از طریق بیمارستان و سایر سازمانهای جامعه) فراهم کنید.
- به بیمار و خانواده کمک کنید تا با هم ارتباط داشته و در پرداختن به مسائل یکدیگر سهیم باشند. آنها را تشویق کنید تا در یک محیط دوستانه به بیان احساسات خود بپردازند.
- در صورتی که بیماری پیشرفته و غیرقابل درمان است، با ابراز محبت تمایلات او را برآورده کنید (حمایت جسمی نظیر گرفتن دست بیمار یا فقط در منزل کنار تخت بیمار بودن).
- پس از مرگ بیمار، ارتباط خود را با خانواده وی قطع نکنید و به آنها در دوران سوگواری کمک نمایید.
کنترل و درمان عوارض احتمالی
- به هنگام کنترل سوزنها، سوندها و سایر ابزار تهاجمی، حداکثر استریلیته را رعایت کنید.
- از تماس بیمار با افراد مبتلا به عفونت فعال و مکانهای شلوغ خودداری کنید.
- بیمارانی که سیستم ایمنی آنها سرکوب شده است مثل آنهایی که پیوند مغز استخوان شده اند را در یک محیط حفاظت شده ای که محتویات آن استریل بوده و هوای آن فیلتر می شود قرار دهید.
- به بیمارانی که ایمنی آنها سرکوب شده، غذاهایی با حداقل باکتری فراهم کنید. از میوه ها و سبزیجات تازه پرهیز شود.
- از کارهای تهاجمی مانند تزریقات، معاینات رکتوم و واژن، اندازه گیری دما از طریق رکتوم و جراحی خودداری نمایید.
- بیمار را تشویق کنید تا با سرفه و انجام تنفس های عمیق از مشکلات تنفسی بالقوه پیش گیری نماید.
- به بیمار آموزش دهید تا علایم و نشانه های عفونت را تشخیص دهد و گزارش نماید، جهت شستشوی مؤثر دستها از مواد ضد باکتری استفاده نماید، تمامیت پوست را حفظ کند و به هنگام نیاز، خود فاکتورهای رشد خون ساز را تجویز نماید.
درمان شوک عفونی
- به طور منظم عفونت و التهاب را در طول بیماری زیر نظر بگیرید.
- از سپتی سمی و شوک عفونی پیش گیری نموده و در صورت بروز بلافاصله گزارش دهید.
- علایم و نشانه های شوک را مرتب بررسی نمایید (تغییر وضعیت ذهنی، کاهش یا افزایش درجه حرارت، پوست سرد و مرطوب، کاهش برون ده ادراری، هیپوتانسیون، دیس ریتمی ها، عدم تعادل الکترولیت ها و ABG غیرطبیعی).
- به بیمار و خانواده او درباره علایم سپتی سمی، روشهای پیشگیری از عفونت و واکنش در برابر بروز عفونت یا سپتی سمی توضیح دهید (به شوک سپتیک مراجعه شود).
کنترل خونریزی
- نتایج آزمایشگاهی را زیر نظر گرفته و به بررسی بیمار از نظر خونریزی ادامه دهید.
- برای کاهش خطر خونریزی، به بیمار توصیه کنید تا از مسواک نرم (نه خشن) و ریش تراش برقی (به جای تیغ) استفاده کند.
- از اقدامات تهاجمی غیرضروری اجتناب کنید (مانند درجه حرارت رکتوم، تزریق عضلانی و کاتتریزاسیون).
- به بیمار و خانواده او تذکر دهید تا خطرات محیطی را شناسایی و برطرف کند مانند سقوط از ارتفاع.
- در صورت تجویز پزشک، غذاهای نرم، مایعات کافی و مسهل توصیه کنید تا حداقل اسیب به دستگاه گوارش وارد شود.
- حرکت مفاصل و اندام ها را به آرامی انجام دهید تا احتمال خونریزی خودبخودی را به حداقل برسانید.
- سطح هموگلوبین و هماتوکریت را به دقت زیر نظر بگیرید تا تغییرات ناشی از خونریزی شناسایی شوند.
- تمامی حجم ادرار، مدفوع و استفراغ را از نظر وجود خون مخفی بررسی کنید.
- بررسی عصبی را انجام دهید تا تغییرات در درک موقعیت و رفتار آشکار شوند.
- با مایعات و فراورده های خونی را طبق دستور تجویز کنید تا هر گونه کمبودی جبران شود. از داروهای تنگ کننده عروق و اکسیژن برای حفظ فشار خون و اکسیژن رسانی یافتی استفاده کنید.
»» کارشناس جراحی و کارشناس ارشد مدیریت خدمات بهداشتی درمانی با ۱۷سال سابقه فعالیت در زمینه های مختلف دارو، درمان، تجهیزات پزشکی، اتاق عمل و دارای مهارت تخصصی در جراحی های آرتروسکوپیک زانو با تکنیک های اروپایی و امریکایی و انجام حدود 300 جراحی آرتروسکوپیک در اتاق عمل های ایران. مدیر سایت جامع اتاق عمل
حمیدرضا محمدی 167 نوشته در سایت جامع اتاق عمل دارد . مشاهده تمام نوشته های حمیدرضا محمدی- آشنایی با اتاق عمل
- آشنایی با هوشبری
- ارتوپدی و شکستگی
- پروسیجرهای جراحی اتاق عمل
- پوست، مو و زیبایی
- تجهیزات اتاق عمل
- تجهیزات هوشبری
- چشم
- دستگاه گوارش
- دیابت
- ذخیره
- رشته تحصیلی اتاق عمل
- رشته تحصیلی هوشبری
- زنان و زایمان
- زنان و زایمان و کودکان
- سرطان
- فضای اتاق عمل
- قلب و عروق
- کتاب های پزشکی
- کلیه و مجاری ادرار
- مقالات
- مقالات تخصصی بیهوشی
- مهارت های اتاق عمل
- مهارت های هوشبری
- ویدئو آموزش