زمان پوزیشن دهی و انجام بیهوشی بیمار
زمان پوزیشن دهی و انجام بیهوشی بیمار
باید قبل از انتقال بیمار از برانکارد به تخت اتاق عمل از قفل بودن هر دوی آنها اطمینان حاصل کرد(برانکارد و تخت جراحی). یک نفر باید در قسمت مقابل تخت قرار گیرد تا بیمار از آن سمت سقوط نکند. در بیماری که بیهوش است یا داروی مخدر دریافت نموده باید کارکنان در هر دو سمت کناری بالای سر و پایین وی قرار گیرند تا اندام های بیمار از تخت آویزان نشود.
بند لباس بیمار در ناحیه گردن لباس نباید بسته شود. تا هنگام انتقال وی از سطحی به سطح دیگر باعث گیر کردن و خفگی وی نشود. بعد از انتقال بیمار از برانکارد به تخت اتاق عمل معمولا بیمار در وضعیت سوپاین قرار دارد.( به پشت و رو به بالا موارد استثنا در مقالات دیگر توضیح داده خواهد شد)
حریم خصوصی بیمار با یک پارچه کتانی گرم و تسمه روی ران پا در قسمت تمیز گرفته میشود. بیمار ابتدا در وضعیت سوپاین بیهوش شده سپس به پوزیشن جراحی تغییر وضعیت می یابد.
برخی بیماران از لحاظ وضعیت فیزیولوژیکی نیازمند مراقبت خاص هستند که بعد از پوزیشن دادن بیهوش می شوند. بیماران تحت بیهوشی عمومی باید در وضعیت پرون قرار گیرند. باید روی برانکارد بیهوش و لوله گذاری گردند و سپس به تخت اتاق عمل انتقال یابد.
برای انتقال ایمن این کار باید حداقل با چهار نفر انجام گیرد. معمولا در بیمارانی که تحت بیهوشی کامل قرار دارد به تعداد بیشتری پرسنل برای انتقال نیاز است.
فاکتورهای موثر هنگام پوزیشن دادن به بیمار شامل مکان جراحی، سن و سایز بیمار، نوع بیهوشی، سطح هوشیاری اولیه بیمار و درد حین حرکت است. تا زمانی که گروه بیهوشی اجازه نداده حق پرپ نمودن پوزیشن دهی یا جابجایی بیمار را نداریم.
آماده سازی جهت پوزیشن دهی:
قبل از آن که بیمار به اتاق عمل وارد شود پرستار سیرکولر باید موارد زیر را عمل کنند:
1.با مراجعه به کتاب پروسه های جراحی و نظر جراح پوزیشن مورد نظر را انتخاب کند.
2.اگر درباره چگونگی پوزیشن دهی به بیمار اطمینان ندارد از جراح کمک بگیرد.
3. پوزیشن های خاصی که مورد نیاز است را پیش بینی نماید.
4. قبل از اینکه بیمار به اتاق عمل منتقل شود از کارکرد تخت اطمینان حاصل کند.
5. ملحقات تخت را بسته و تست کرده و پدهای محافظ را برای استفاده آماده کند.
نواحی که حین پوزیشن دادن باید با پد محافظ شوند عبارتند از:
پوزیشن سوپاین
_ اکسیپیتال
_ پاشنهها
_ آرنجها
_ ساکروم
پوزیشن دمر یا حالتهایی که صورت رو به پایین است.
_ قدام زانو
_ صورت( به ویژه ناحیه پیشانی) و گوش ها
_ اندام تناسلی و پستان _روی پا و شست پا
پوزیشن لترال
_ صورت و گوش
_ داخل زانو
_ آگزیلا
_ مچ پا و پاها
_ دست ها
6.نیازهای خاص و منحصر به فرد هر بیمار را مرور نماید.
اقدامات ایمنی:
اقدامات ایمنی زیر را باید حین جابجایی، حرکت دادن و پوزیشن بیمار مد نظر قرار داد:
1. قبل از انتقال بیمار به تخت جراحی بیمار را شناسایی نموده و ناحیهای عمل علامت گذاری شود.
2. وضعیت حرکتی بیمار ارزیابی شود تا خود بیمار از برانکارد به تخت اتاق عمل حرکت کند. از حرکت دادن بیمار به سمت اندام درگیر یا چشمان نابینا اجتناب کنید.
3. تخت اتاق عمل و ویلچر حمل بیمار باید با وسایل مخصوص قفل شده و ثابت شود. گره های لباس بیمار باید باز بوده و مراقب شوند تا بند لباس زیر بیمار گیر نکند. جهت پیشگیری از احتمال گیر کردن بند لباس ها با پوشش های زیر بیمار یا پتوی بیمار باید بندهای تمام پوشش ها بسته نگه داشته شوند.
4. هنگام انتقال بیمار هوشیار دو نفر در دو طرف سطح انتقال قرار میگیرند. فردی که در سمت برانکارد قرار میگیرد به بیمار کمک میکند که به سمت تخت اتاق عمل حرکت کند و فردی که در سمت مقابل قرار میگیرد مراقبت است تا بیمار از سمت مقابل تخت نيفتد.
5. برای بیماران بیهوش چاق یا ضعیف باید از افراد کافی استفاده شود تا از ایجاد آسیب جلوگیری شود. برای این کار حداقل چهار نفر نیاز است و ممکن است از لوازم بالا برنده یا انتقال دهنده استفاده شود. با شماره ۳ بیمار حرکت داده میشود و این شمارش توسط گروه بیهوشی انجام میشود.
سر دادن یا کشیدن بیمار میتواند به پوست یا بافت نرم بیمار آسیب بزند. اندام تکیه گاه ممکن است دچار مشکل عدم تعادل و در نهایت منجر به سقوط بیمار شود. اگر بیمار دارای زخم باز است باید از دستکش استفاده کرد.
6. گروه بیهوشی در تمام مدت و حین انتقال بیمار سر او را حفظ میکند. سر باید در محور خنثی نگه داشته شده و کمترین چرخش را به گردن بدهد تا راه هوایی و خون رسانی سر و مغز مختل نشود.
7. مسئولیت شکستگیهای حین انتقال بیمار بر عهده پزشک است.
8. بیماران بیهوش بدون اجازه گروه بیهوشی نباید حرکت داده شوند.
9. به منظور فرصت کافی برای تعیین وضعیت گردش خون، بیماران بیهوش به آرامی انتقال داده میشود.
10. هیچ قسمت از بدن و اندام بیمار نباید از تخت عمل آویزان بوده یا با سطوحی که فلزی بوده و فاقد پد محافظ هستند تماس داشته باشد.
11. برای جلوگیری از هیپوترمی بیمار و حفظ حریم وی باید پوشش وی حفظ شود.
12. انتقال و حرکت بیمار نباید موجب جدا شدن کاتترها، آنژیوکت، لوله اکسیژن و پروب مانیتورینگ شود.
13. جهت جلوگیری از باز شدن بیش از حد دست یا جدا شدن آنژیوکت استفاده از یک زيردستی ضروری است. سطح زیر دستی باید دارای پوشش مناسب بوده و در راستای تشک تخت قرار گیرد. جهت پیشگیری از آسیب شبکه عصبی براکیال در اثر کشیدگی، باید از باز شدن بیش از حد اندام فوقانی جلوگیری کرد.
14. زمانی که بیمار در وضعیت سوپاین قرار میگیرد قوزک پاها نباید روی هم بیفتد. افتادن قوزک پاها روی هم موجب اعمال فشار بر روی عروق خونی و اعصاب شده و ممکن است موجب نکروز فشاری شود. این وضعیت میتواند بیمار را در معرض خطر ترومبوز ورید عمقی قرار دهد.
15. وقتی بیمار در وضعیت پرون قرار دارد از روی سینه (از ساب کلاوین تا ستیغ ايلياک) جهت کاهش فشار روی قفسه سینه استفاده میشود تا قفسه سینه جهت عمل تهویه به راحتی باز شود.
رول های قفسه سینه باید به خوبی روی تخت محافظت شوند تا از حرکت آن جلوگیری شود. جهت جلوگیری از فشار خون به ناحیه تناسلی، سطح قدامی پوبیس باید توسط پوششی پوشانده شود.
16. در ناحیه شکم نیز برای کاهش فشار ورید شکمی این کار انجام میشود. به منظور کاهش فشار روی شست پا لازم است تا زیر آن شان گذاشته شود. هنگام بروز ایست قلبی باید به سرعت یک برانکارد در کنار تخت قرار بگیرد تا بیمار به وضعیت سوپاین برگردانده شود.
17. زمانی که بیمار در وضعيت لترال قرار دارد یک بالش میان پاهای او قرار می گیرد تا فشار در نواحی استخوانی، عروق خونی و اعصاب کاهش یابد. در این پوزيشن هیچ فشاری روی هیپ فوقانی نخواهد بود.
در زیر ناحیه آگزیلاری طرف پایین تر قرار میدهیم تا فشار بر روی این ناحیه کاهش یابد از طرفی باید مراقب بود تا پدگذاری در ناحیه آگزیلا فشاری به خود این ناحیه وارد نیاورد.
18. هنگام تغییر وضعیت تخت بیمار از آسیبهای احتمالی در نواحی تا شونده بدن محافظت شود.
19. هنگامی بالا بردن تخت عمل، باید از ایجاد فشار توسط میز مایو، لبه های میز جراحی و اکاتور ها به پاهای بیمار یا قسمت های برجسته بدن او ممانعت نمود. مقدار مناسب این جا به جایی ۳ اینچ است.
20.سطوح نباید هیچ فشار مستقیم و مداومی روی هیچ قسمتی از بدن وارد کند. فشار وارد باید به شکل متناوب باشد. شان و حوله های رول شده فشار را در سطوح تماس کاهش نداده و حتی بیشتر میکنند. از پدهای ژله ای یا نوع دیگری از متعادل کننده های فشار بهتر استفاده استفاده شود.
مطالعه بیشتر
منبع: کتاب اصول و فنون عملکرد فرد سیار و اسکراب/لیلا ساداتی،احسان گلچینی
