سرطان مری چیست؟
سرطان مری(Cancer of the Esophagus)
کارسینوم مری معمولا از نوع اپیدرموئید سلول سنگفرشی است. میزان بروز آدنوکارسینوم مری در ایالات متحده در حال افزایش است، سلول های تومور ممکن است دام و لایه های عضلانی آن را درگیر کنند و به مجاری لنفاوی انتشار یابند. در مراحل انتهایی، آنها ممکن است موجب انسداد مری، سوراخ شدگی مدياستن یا ساییدگی دیواره عروق بزرگ شوند.
عوامل خطرساز
- جنس (مذکر)
- نژاد (سیاه پوستان آفریقایی – آمریکایی)
- موقعیت جغرافیایی (بیشترین میزان در چین و شمال ایران). در سایر مناطق جهان مصرف مواد مخدر، آشامیدنی های بسیار داغ و کمبودهای تغذیه ای (به ویژه فقدان میوه ها و سبزیها)
- تحریک مزمن مری
- استفاده از الكل و تنباکو
- ریفلاکس معدی – مروی
تظاهرات بالینی
- بیمارانی که سرطان مری در آنها مشاهده شده معمولا با ضایعات زخمی پیشرفته مری مراجعه می کنند.
- سختی در بلع که ابتدا در مواد جامد و بعد در مواد آبکی است.
- احساس توده در گلو و بلع دردناک .
- درد یا احساس پری زیر جناغ سینه، برگرداندن مواد غذایی هضم نشده با تنفس بد بو و سپس سکسکه.
- خونریزی، کاهش پیشرونده وزن و قوای بدن به دلیل عدم مصرف مواد غذایی.
ارزیابی تشخیصی
در ۹۵ درصد از بیماران با انجام آندوسکوپی مری و معده (EGD) همراه با بیوپسی و برس کشیدن، تشخیص مسجل می شود. دیگر مطالعات شامل اولتراسوند، برونکوسکوپی و مدیاستینوسکوپی می باشد.
درمان طبی
اهداف درمانی سرطان مری در اوایل بیماری در جهت درمان قطعی است. در مراحل انتهایی، اهداف درمانی در جهت تسکین بیمار است. در هر بیمار، درمان خاصی که برای او بهتر است انجام می شود.
- جراحی، پرتودرمانی، شیمی درمانی یا ترکیبی از این درمانها، بستگی به وسعت بیماری، انجام میشود.
- درمان تسکینی در جهت حفظ باز بودن مجرای مری، گشادکردن مری، لیزر درمانی، پرتودرمانی و شیمی درمانی.
- برداشتن مری از راه قفسه سینه یا شکم و پیوند ژژنوم آزاد.
اقدامات پرستاری در بیمار مبتلا به سرطان مری
به قسمت اقدامات پرستاری در بیمار مبتلا به سرطان در سایت مراجعه کنید.
بررسی
- یک شرح حال کامل از بیمار تهیه کنید (اشتها، ناراحتی در بلع، درد به هنگام بلع).
- درباره عوامل خطرساز در گذشته با حال سؤال کنید (مانند مصرف الکل و تنباکو).
تشخیص های پرستاری
- تغییر در تغذیه، کمتر از نیازهای بدن در رابطه با مشکل بلع
- خطر آسپیراسیون در رابطه با بلع دشوار و یا تغذیه از راه لوله
- درد در رابطه با دشواری بلع
- کمبود آگاهی در رابطه با تشخیص سرطان مری، مطالعات تشخیصی، درمان و توانبخشی
برنامه ریزی و اهداف
البته شامل بهبود وضعیت تغذیه ای و جسمانی پیش از جراحی، پرتودرمانی یا شیمی درمانی، عدم وجود نارسایی تنفسی، برطرف کردن درد، افزایش سطح آگاهی و فقدان عوارض پس از جراحی می باشد.
مداخلات پرستاری
- به دقت مراقب برگرداندن غذا ،تنگی نفس ، آسپیراسیون پس از جراحی باشید.
- علائم عفونت یا نشست از راه آناستوموز را کنترل کنید. مراقب درجه حرارت بیمار باشید.
مراقبت از بیمار بعد از جراحی
- جهت کاهش خطر اسپیراسیون و پیشگیری از ریفلاکس ترشحات معده، بیمار را ابتدا در وضعیت نیمه نشسته و سپس نشسته قرار دهید.
- به بیمار درباره ساکشن دهانی توضیح دهید.
پیشبرد بهبود زخم
- اگر پیوند انجام شده باشد، سلامت آن را در ۱۲ ساعت نخست هر ساعت یک بار بررسی کنید.
- رنگ پیوند را بررسی کرده از سونوگرافی دایلر به منظور بررسی وجود نبض گرافت استفاده کنید.
هشدار پرستاری
در صورتی که از پروتز داخلی با آناستوموز استفاده شده، الوله بینی معدی را هرگز دستکاری نکنید، بلافاصله پس از عمل، لوله را علامت بزنید و در صورت جابجائی فورا به پزشک اطلاع دهید.
تهیه رژیم غذایی مناسب
- وزن بیمار را از طریق یک رژیم غذایی از کالری و پروتئین به صورت مایع تا نرم در وعده های کوچک و متعدد در حد مطلوب نگه دارید.
- در صورت لزوم TPN را آغاز و کنترل کنید.
- وضعیت تغذیه ای را به طور پیوسته کنترل کنید،
- با شروع تغذيه دهانی بیمار را به نوشیدن جرعه های کوچک آب و سپس مصرف لقمه های کوچک ترغیب کنید.
- به خانواده توصیه کنید تا غذاهای مورد نظر را فراهم کند.
- غذاها به گونه ای تهیه شود که چنگی به دل بزند!
- در ناراحتی های گوارشی از آنتی اسیدها استفاده کنید. انواع مایع آنها بهتر تحمل می شود.
- در صورت کافی بودن تغذیه خوراکی، سرم تغذیه ای را قطع کنید. به بیمار توصیه کنید تا غذا را کاملا بجود.
- به بیمار کمک کنید تا پس از صرف غذا حداقل برای ۲ ساعت وضعیت قائم داشته باشد.
- در صورت آبریزش از دهان، از گاز استریل در گوشه دهان استفاده کنید. در صورت لزوم از ساکشن دھانی استفاده کنید.
- از اسپیراسیون بزاق به درخت تنفسی پیشگیری کنید (خطر پنومونی).
ترویج مراقبت متمرکز در خانه و جامعه آموزش مراقبت از خود به بیماران
- به بیمار کمک کنید تا با مشکلات جسمی و روانی خود مقابله کند و پیگیری های لازم را انجام دهد.
- در صورت نیاز از وسایل اختصاصی استفاده کرده و به بیمار و خانواده اش درباره استفاده از آنها آموزش دهید.
- به بیمار درباره رژیم غذایی، داروهای تجویز شده و فعالیتهای بدنی آموزش دهید.
- به بیمار درباره نیازمندهای تغذیه ای آموزش داده و کفایت تغذیه ای او را اندازه گیری کنید.
- به بیماران سالمند و معلول کمک کنید تا بتوانند احتياجات خود را بر طرف کنند بهویژه تطابق با محدودیتها و اهمیت فعالیتها را یادآور شوید.
- به بیمار و خانواده او درباره رژیم غذایی مناسب و مصرف غذا آموزش دهد غذای کم حجم).
- به بیمار و خانواده او درباره علایم عوارض و چگونگی برخورد با آنها آموزش دهید.
- به بیمار کمک کنید تا رژیم غذایی خود را با فعالیتهای روزانه خود هماهنگ کند.
- به بیمار درباره مراقبت از ابزار و وسایل درمانی آموزش دهید.
- به بیمار در مورد رفع نیازهای جسمی و عاطفی کمک کنید.
- در صورت لزوم با مراجعه به منزل بیمار به او کمک کنید.
ارزشیابی برآیندهای مورد انتظار در بیمار
- به تغذیه کافی دست می یابد.
- دچار آسپیراسیون یا پنومونی نمی شود.
- از درد رهایی یافته یا در سطح قابل تحمل کنترل می شود.
- سطح آگاهی بیمار درباره تشخیص، درمان و پیش آگهی سرطان مری افزایش می یابد.
